Nie wszystkie drzewa ozdobne pozwalają innym roślinom ozdobnym na rozwinięcie się pod ich koroną. Mimo to wybór jest zaskakująco duży.
W świecie przyrody obowiązuje bezwzględne prawo silniejszego. Większe i bardziej ekspansywne gatunki stale upominają się o należne im terytoria. Najlepszym polem obserwacji są tu naturalnie dziewicze puszcze i lasy, jednak tak naprawdę rywalizacja toczy się na każdym skrawku ziemi.

Kompozycje drzew z bylinami

Drzewa ozdobne oraz florę rosnącą w cieniu ich korony powinno się sadzić w możliwie wczesnym stadium ich rozwoju. Pamiętajmy, że dobrze ukorzenione drzewo niechętnie dzieli się z innymi roślinami zgromadzonymi w glebie składnikami pokarmowymi.

Zobacz również: Zalety oświetlenia LED

Pomyślny rozwój roślin drzewiastych połączonych z bylinami uzyskamy wówczas, gdy najpierw posadzimy drzewko, a dopiero po pewnym czasie byliny. Drzewa sadzi się jesienią, natomiast byliny dopiero wiosną. Ta różnica czasu pozwala roślinom na lepsze ukorzenienie się. Z posadzeniem bylin nie należy jednak zwlekać dłużej niż dwa lata, ponieważ bryła korzeniowa roślin drzewiastych staje się w tym czasie na tyle zbita, że łatwo ja później okaleczyć. Poważniejszych trudności przysporzy nam sadzenie młodych roślin w starym drzewostanie. Należy się tu wykazać zarówno dużym wyczuciem, jak i praktyką w sadzeniu roślin.

Polecamy: Jak zaaranżować mieszkanie z ogródkiem?

Drzewa ozdobne olbrzymy nie lubią towarzystwa

Nierzadko zdarza się, że niepozornie małe drzewka rozrastają się do niebotycznych wręcz rozmiarów. Wiadomo np., że dębowy zagajnik burzy w szybkim tempie wypracowany wcześniej charakter ogrodu. Przed posadzeniem drzew należy zatem uwzględnić ich przyszłe rozmiary i formę wzrostu. Alternatywnym rozwiązaniem jest w tej sytuacji sadzenie nieco mniejszych roślin drzewiastych, np. kasztanowca drobnokwiatowego, ostrokrzewu kolczastego i krzewiastych gatunków hortensji.

W cieniu starych, dużych drzew

Dodatkowe obsadzenie dużych i dobrze ukorzenionych roślin drzewiastych potrafi być kłopotliwe. Lata praktyki pozwoliły jednak na wypracowanie stosunkowo skutecznej metody. Byliny (lub inne drzewa ozdobne) sadzone są do drewnianych skrzynek, które wkopuje się do gruntu, a następnie przysypuje warstwą ziemi. Głębokość zależy bezpośrednio od stopnia rozwoju systemu korzeniowego drzewa. Skrzynka za jakiś czas zostanie przerośnięta korzeniami drzewa, jednak do tego czasu nowe rośliny zdołają się przyjąć. Szczególną ostrożność należy zachować, obsadzając drzewa korzeniące się płytko. Nie brak bowiem przypadków naruszenia ich brył korzeniowych.

Mniejsze drzewa ozdobne, zdecydowanie mniej kłopotów

Rubieże przydomowych ogrodów porastane są często przez świerki kłujące. Możemy je jednak z powodzeniem zastąpić, na przykład jodłą koreańską. Ma ona tę przewagę, że rośnie o wiele wolniej, ma mniej masywny korzeń palowy oraz tworzy mniejszą ilość igieł. Jodła korzeni się stosunkowo głęboko, przez co wierzchnia warstwa gleby pozostawiana jest innym roślinom. Za sprawdzone pod tym względem uchodzą także niektóre gatunki derenia oraz klon jesiennolistny. Pod nimi lub obok nich mogą się rozwijać takie byliny, jak pragnia czy paproć. Rośliny korzeniące się płytko są w tym przypadku mniej tolerancyjne, ponieważ to im przypada większość składników pokarmowych.

Tworzenie przez drzewo korzenia palowego (grusza, klon jawor, lipa, sosna) nie jest jednak jednoznaczne z bujnym wzrostem innych roślin w obrębie jego korony. Większe rośliny drzewiaste rozwijają gęste konary, które pozbawiają je dopływu promieni słonecznych. Skutkiem tego jest ich powolne usychanie. Warto również zaznaczyć, że rośliny rozwijające się pod koroną drzew wolno tracących liście znajdują się w korzystniejszym położeniu niż te, które posadzono na przykład pod platanami lub dębami.

Drzewa połączone w grupy

Jeśli w ogrodzie dysponujemy dostateczną ilością miejsca, możemy rozważyć możliwość posadzenia kilku drzew. Skromna grupa, w skład której wchodzi topola osika lub klon jawor, stanowi godne uwagi rozwiązanie przestrzenne. Względy praktyczne nakazują w tym przypadku posadzić pod nimi kwiaty (np. dzwonki, narcyzy, i pierwiosnki) lub posiać trawę.

Polecamy: Rozsadzanie warzyw i kwiatów

Kwiaty cebulowe pod drzewami liściastymi

Pod koronami drzew rosnących w lasach liściastych (buk, brzoza, dąb) spotyka się często liczne gatunki kwiatów cebulowych. Zjawisko to jest przykładem naturalnej symbiozy roślin, którą warto powielić także w naszych ogrodach. Najkorzystniej będzie, jeśli cebulki i drzewka posadzimy w tym samym czasie. Na szczęście nic nie stoi na przeszkodzie, aby kwiaty cebulowe sadzić także w późniejszym terminie.

W promieniu dużego drzewa wykopujemy żądaną ilość dołków, które następnie wypełniamy ziemią zasobniejszą w składniki pokarmowe. Cebulki śnieżyczki, krokusa, zawilca gajowego, szafirka i cebulicy sadzimy na głębokości ok. 5 cm, przysypujemy je ziemią i lekko ugniatamy. Dalszy rozwój tego kwiatowego kobierca zależy wyłącznie od naszej pomysłowości. Dobrze utrzymana rabata nadaje się np. do ogrodów formalnych, gdy jednak pozostawimy ją samą sobie, nada ogrodowi charakter wiejski.

Przeczytaj więcej na temat barw.